Wszystko o MFo

Bym był bardziej spokojny gdyby nie pewna sprawa... a o tej jebanej sprawie wolę nie mówić... więc daj sobie spokój ;/

Po przeczytaniu tego odechciało mi sie grać w Silent Hill

Ciemność. Chaos. Niepokój. - rok 1999. Słynna data ukazania się na rynku jednej płyty CD o nazwie "Silent Hill". Niepowtarzalnie soczysty klimat. Muzyka uderzająca wprost do głowy, połączenie realizmu z fikcją. Te czynniki uczyniły SH najbardziej przerażającą opowieścią tego świata. Dlaczego nie ma tam nagich mózgów, ludzkich flaków, hektolitrów krwi, rzeźni? Odpowiedź jest bardzo prosta: Silent Hill należy do gatunku horrorów tyle, że oddziałujących w szczególności na psychikę a dokładniej mówiąc na obszar odpowiedzialny za lęk, poczucie strachu.

Czy pamiętasz najstraszliwszy moment w swoim życiu. Moment, w którym byłeś tak blisko zawału. Wtedy, gdy serce waliło jak szesnastowieczny dzwon z wielką szybkością, która wydawała się być niewyobrażalna, już szybciej bić nie może! a jednak ku Twemu zaskoczeniu serce zaczęło pompować jeszcze więcej litrów krwi, rozprowadzać jeszcze więcej adrenaliny do każdej komórki ciała. Przypomnij sobie co to był za moment: o mały włos uniknąłeś śmierci pod kołami szesnastokołowca, wisiałeś na drzewie kilkadziesiąt metrów nad ziemią i nie wiedziałeś co zrobić, idąc nocą przez park jakiś psychopata zaczął gonić Ciebie wykrzykując, że cię zarżnie nożem kuchennym... Przypomnij sobie.

Pamiętasz moment, gdy pewnej nocy wracałeś do domu. Było bardzo późno. Z chwilą wejścia na klatkę schodową światło było zapalone, jeszcze zapalone. Gdy wchodziłeś na półpiętro nagle nastała ciemność. Promienie światła schowały się do kątów, szczelin budynków, zostawiając Ciebie samego. Oko w oko z ciemnością i narastającym lękiem. Wtedy pomyślałeś: cholera musiało się to zdarzyć akurat na półpiętrze na dole i na górze są przełączniki do światła i do każdego z nich jest taka sama droga. Pamiętasz jak zacząłeś się rozglądać, coraz częściej? Coraz częściej, w poszukiwaniu własnych lęków i wytworów wyobraźni. Serce zaczęło bić szybciej. Poczułeś się jak na obcym terenie, ponieważ był to teren ciemności. Ta sama klatka, której używałeś przez dziesiątki lat teraz wyglądała zupełnie inaczej. Jakby na każdym rogu czaiło się śmiertelne niebezpieczeństwo. Droga jaką wtedy pokonałeś była bardzo długa i pełna lęku, dziwnych odgłosów nocy i cieni. Pamiętasz? Wtedy po dotarciu do domu poczułeś niesamowitą ulgę, głęboki oddech wypełnił płuca...

Wyobraź sobie że z niewiadomo jakiej przyczyny znajdujesz się w pustym, ciemnym i pełnym odgłosów i cieni mieście, nie klatce schodowej! Różnica jest miażdżąca, tak samo jak narastający lęk i uczucie, że jesteś ciągle obserwowany. Czy mógłbyś to wytrzymać przez dziesięć minut? Różnego rodzaju zmutowane śmiercią potwory czyhające na Twoją osobę. Mrok wypełniający całe miasto, który jest tak gęsty, że czujesz jak przenika do wewnątrz Twojego ciała. Wytrzymałbyś? Pojedyncza klatka schodowa późną porą "wyposażona" w ciemność. cienie poręczy i kilka odgłosów wprowadza Ciebie w trans, gdzie każdy zły sen może stać się rzeczywistością...

Harry Mason. Człowiek, który nie tylko był świadkiem spotkania nadprzyrodzonych sił o nieprawdopodobnej skali, ale był w ich centrum. Całe przedstawienie było napędzane jego strachem, jego paniką i przerażeniem. Silent Hill to miejsce, które jest najgorszą i najpodlejszą kryjówką sił zła. Jego potęga jest tak wielka, że cały obszar może być modyfikowany we wszelaki sposób. Najgorsze jest to, że słowo "wszelaki" oznacza również zły sposób. Postać młodego pisarza jest pomiatana przez zło jak szmaciana lalka, nie pozostawiając mu ani krzty człowieczeństwa. Jego najbardziej skryte lęki stają się rzeczywistością. Gdy psychika Harry'ego nie wytrzymuje zło daje jej krótki czas na odpoczynek, aby potem w perfidny sposób skłonić do generowania lęków nieludzkiej natury.

Całe miasto wypełnia smród zła. Jest ono wszechobecne i daje o sobie znać za każdym razem kiedy jest o to proszone. Owe zło ma tak ogromną moc, że jest zdolne do wszystkiego. Każdy budynek zmienia się w osobny koszmar. Podłogi przeistaczają się w pordzewiałe kraty, które są już tak cienkie, że ich pęknięcie to tylko kwestia czasu. Pod nimi powstaje niekończąca się pustka, otchłań. Jedynym punktem odniesienia czarnej bestii są zakrwawione rury biegnące kilkadziesiąt metrów pod zdradzieckimi kratami. Ściany przeistaczają się w zaropiałe i żółte. Zaschnięty brud daje im specyficzny kolor, który nie ciężko zapamiętać. Wszystkie budynki wyglądają podobnie ale różnią się jedną rzeczą: atmosfera panującą wewnątrz. Każda budowla jakby trzymała w uwięzi lęki gospodarzy, którzy mieszkali tam do niedawna. Po ohydnej metamorfozie powracają ze zdwojoną siłą. Teraz mogą przejąć kontrolę nad całym pomieszczeniem dołączając do licznej grupy żyjących budynków w całym mieście.

Zło całkowicie wysysa życie. Brak tu kwiatów, drzew, trawy oraz ludzi (z wyjątkiem momentów wcześniej wspomnianego "odpoczynku". Pozostają tylko "wybrani", aktorzy kukiełkowego przedstawienia, w którym za sznurki pociąga władca zła i ciemności. W tym teatrze nie ma miejsca na śmiech, radość czy dobre samopoczucie. Wszystko zagłusza ból. Ból fizyczny jak i psychiczny, metafizyczny, który stanowi główny składnik "serum prawdy" zła. Dzięki niemu można złamać każdego człowieka. Harry Mason już po krótkim czasie przestaje rozumieć sytuacji, w której się znajduje. Zaczyna myśleć, że to choroba psychiczna. Odpowiednio kierowane i również celowo wprowadzane osoby potwierdzają domysły Harry'ego. Na przykład Cybil, w której obecności Harry znika z Antique shop. Przecież mogłoby się to stać bez jej udziału, ale jej późniejsze słowa na ten temat: "Harry gdzie się podziałeś w Antique Shop?" miały na celu kompletną dezorientację człowieka, którego wytrzymałość psychiczna już dawno temu przekroczyła swe granice.

Sposób, w jaki przedstawiana jest sytuacja Harry'ego jest nie do opisania. Ujęcia z najgorszego okresu życia tego człowieka są porażające. Gdy utożsamiasz się z cierpiącym odczuwasz wielki ból i samotność. Wszystko to potęgowane jest ujęciami, którymi zło przekazuje wielkie dawki lęku wprost do Twojej psychiki. Zupełnie jak węgiel go pieca. Czasem Harry będzie musiał przebyć korytarz bez asysty Twoich oczu. Będziesz mógł go tylko odprowadzić oczami do drugiego końca sceny. Harry będzie znikał w ciemnościach a Ty nic na to nie poradzisz. Takie są zasady zła. Innym razem ujrzysz powykręcane kraty, rozbite samochody, roztrzaskane budynki, krew. Jakby całe miasto uległo wypadkowi. Trzeba jednak przyznać, że Samael wybrał świetne miejsce na swoje sztuczki. Silent Hill jest miastem z duszą. Ludzie, którzy niegdyś uprawiali tu okultyzm, Tajemnicze i nie odwiedzane od dziesiątek lat kanały biegnące wzdłuż miasta. A może Silent Hill było świadkiem narodzin tego demona (zapomniany okultyzm itd.)? ...

Silent Hill to przerażająca opowieść w którą wplecione są postacie tak tajemnicze jak całe miasto. Dziwny lekarz - Dr Kaufmann, pielęgniarka Lisa wciąż pozostająca w szpitalu jako jedyna żywa, Cybill: oficer policji z pobliskiego miasta, dziwna Dahlia której córka zginęła cztery lata temu w wypadku oraz Alessa a raczej jej duchowy stan. Każda z nich prezentuje osobny rodzaj bólu. Jednak największe jego promieniowanie dotyka Harry'ego.

Brud, krew i dziwne odgłosy są nie do wytrzymania. Dźwięk może okazać się zabójczą bronią. W niektórych lokacjach nie można przebywać więcej niż pięć minut, ponieważ piekielne loop'y zmiękczają mózg i zamrażają kręgosłup. Każdy dźwięk jest zlepkiem najpotężniejszych mocy zła. W ich jednolitości jest mnóstwo energii, która ma za zadanie pobudzić partie mózgu odpowiedzialne za lęk i poczucie ciągłego strachu. Wszystko brzmi jakby nie było stworzone przez człowieka. Zniekształcenia, dysonanse, piski, stłumione dźwięki. Rzecz nadzwyczaj dopracowana i niespotykana. Pokazuje w całości jak zło może dopracować swój plan w każdym szczególe. Po zanurzeniu się w dowolnego loop'a można poczuć dziwną siłę. Niby usypiającą, tajemniczą. Po kilku sekundach wzrok zatrzymuje się na jednym obiekcie i przeszywa go. Umysł zaczyna generować. Nasze lęki, obawy rosną wraz z ich potęgą. Serce zwalnia dając fałszywy znak spokoju. Natomiast w głowie powstaje pustka, która powoli zapełnia się czystym złem...

"Sam środek sił zła" - brzmi ogromnie. Wygląda jednak kilka razy okropniej. Nie wsadzaj kija do mrowiska: pamiętasz takie przysłowie? Dlaczego Harry doświadcza takich rzeczy. Dlaczego nie my... Czy możesz być pewien, że teraz zło nie pracuje na siebie? Na ulicach mogą być setki ludzi kontrolowanych przez niewidzialnego przywódcę. Rozejrzyj się dookoła. A gdyby tak twoi rodzice, znajomi... Gdyby oni mieli za zadanie wychować Ciebie na nowego władcę ciemności, potomka który przejmie całą wiedzę. Może Silent Hill wpadło do Twoich rąk tylko dlatego. Na pewno zauważyłeś, że jako jeden z nielicznych możesz wejść bardzo głęboko w ten klimat, rozumiesz wiele rzeczy o których Twoi rówieśnicy nawet nie wiedzą, że istnieją. Nie można wykluczyć faktu, że po wydaniu gry producent chciał jeszcze raz przejść Silent Hill, w spokoju. Po kilku dniach spędzonych w tym mieście powiedział do siebie: "boże, co myśmy stworzyli"...

no co

A mnie zawsze interesuje w grach ich fabuła bo w takie bezsensowne strzalninki to nie lubie grać

CoD rulezzz

co ty nie powiesz....

miłej śmierci ...